Jewagas historie

Onvermoeibaar, met inmiddels vier medewerkers, bleef Jan doorwerken aan het opbouwen van het installatiebedrijf. Jan: “Het was de tijd dat steeds meer mensen een waterleiding in huis kregen, een hydrofoorinstallatie noemden ze dat destijds. Hadden mensen eenmaal een waterleiding dan wilden ze vervolgens ook warm water maken. Dat gebeurde met gasgeisers die we in de keuken installeerden. Die geisers werden aangesloten op een gasfles. Die gasflessen moest men dan bij een tankstation of bij de smid gaan kopen. Dat was niet echt praktisch, vond ik. Had men eindelijk een geiser en dan moest de klant nog zelf voor flessen gaan zorgen.” Dus deed Jan wat iedere goede ondernemer tegenwoordig ook zou doen. Hij ging op zoek naar de beste manier om te voldoen aan de behoefte van zijn klanten. “Ik besloot uiteindelijk om ook het gas te gaan leveren en zette hiervoor een depot op.”

“Maar geen butaan, hoewel dat gebruikelijk was in die tijd.” vervolgt Jan. “Voor die toepassing was butaan geen geschikt gas. Om de eenvoudige reden dat in mijn visie de gasflessen buiten opgeslagen moesten worden. Voor de veiligheid van de mensen. Butaan kan echter bij lage temperaturen (onder nul) niet meer gebruikt worden. Propaan heeft een kookpunt van -42°C en kan probleemloos toegepast worden, ook als het hard vriest buiten. Je hebt altijd gas. Dit had wel wat uitleg nodig voor de klanten. Ze waren er immers aan gewend dat de gasfles op de keldertrap gezet werd. Waarom moest dat opeens buiten? Ik legde ze dan uit dat zowel butaan als propaan zwaarder zijn dan lucht. Bij een lekkage zakt het gas vanaf de keldertrap onder in de kelder. Er hoeft vervolgens maar iemand een lamp aan te maken en het geheel kan ontploffen. Een gevaarlijke situatie. Dit verhaal deed al snel de ronde en wie er van hoorde, wilde zijn gasfles ook buiten zetten.”

In de periode vanaf 1965 breidde de gasleveranties zich enorm snel uit. “We zetten bij een klant altijd twee flessen neer, met een koppeling ertussen.” vertelt Jan. “Dat had als voordeel dat er niet met flessen gesleept hoefde te worden. Was de ene fles leeg dan ging die dicht en ging je over op de andere fles. Je zat nooit zonder gas. Eenmaal in de drie weken kwamen wij langs om het gas rond te brengen. Mensen hoefden zelf hier niet meer voor op pad. Het bedrijf groeide gestaag. Waar we eerst nog rondgingen met de gasflessen boven op de imperial van de auto, gingen we nu met een aanhanger. De oude bakfiets werd gebruikt om af en toe een losse fles te brengen.”

Al sinds 1967 werd het gas niet meer onder de naam van Installatiebedrijf Jenniskens geleverd, maar heeft Nel de naam Jewagas (een afkorting van Jenniskens Wanssum) bedacht.

De twintig jaar die volgen, kenmerken zich door een gestage groei. Vanaf 1970 leverde het bedrijf niet alleen gasflessen maar ook gastanks. Zowel bij mensen thuis als bij boeren. Een extra versnelling vormde de verhuizing. Op het depot stonden zo’n 200 a 300 kleine flessen en ca. 80 cilinders vol opgeslagen toen in 1971 brand uitbrak bij de buren. Jan: “De burgemeester wilde van me weten of het kwaad kon. Ik heb hem geantwoord dat dat niet het geval was, maar dat we op moesten gaan passen wanneer de sneeuw op de flessen zou gaan smelten. Het was natuurlijk te voorzien dat ik vervolgens toch het verzoek kreeg om het bedrijf te verplaatsen. Het moest een keer gebeuren. We kochten het huidige terrein van Jewagas, maakten een afrastering, stortten beton, bouwden Opslag witte tanks jewagaseen vulhok en brachten er 500 cilinders en 1000 kleine flessen heen. Vervolgens zijn we tanks gaan opkopen zodat we voorraad konden houden. Tankgas breidde wel uit, maar niet geweldig. Dit was een gevolg van het feit dat aardgas opkwam. De omslag kwam begin tachtiger jaren omdat mensen van de olie af wilden stappen maar geen aardgasaansluiting hadden. Dat werden onze nieuwe klanten. In 1989 heeft mijn zoon Jewagas overgenomen en er een B.V. van gemaakt. Voor mij betekende dat dat ik weer tijd had om op pad te gaan. Naar de mensen toe om ze te helpen met hun grote en vaak juist kleine problemen. ”
De rest is geschiedenis.